30/7/13

Για ποιον χτυπά η καμπάνα;

Πολλές είναι οι φορές που σκέφτομαι το... πιο καλή η μοναξιά από σένα που βρωμούσες κι έλεγες πως μ'αγαπούσες, πιο καλή η μοναξιά.

Έχω ένα πρόβλημα. Βασικά πολλά προβλήματα έχω, αλλά θα σας εκθέσω σήμερα ένα σημαντικό. Αυτό περιγράφεται με μια λέξη ως μπίχλα.

Τα πράγματα είναι απλά. Τα μικρόβια σκοτώνονται με χλωρίνη και άζαξ. Τραβάς το καζανάκι όταν χέζεις και μετά ρίχνεις μέσα και λίγη χλωρίνη. (κατεβάζεις και το καπάκι)

Τρως το υπέροχο πρωινό σου και γεμίζεις τον πάγκο της κουζίνας με ψίχουλα. Αφού πήρες ενέργεια, σειρά έχει να συμμαζέψεις το χάος. (γι' αυτό υπάρχουν τα υπέροχα βετεξ)

Αλλάζεις ρούχα κάθε μέρα γιατί κάνει ζέστη. Τα άπλυτα δεν τα πετάμε όπου του φανεί του Λωλοστεφανή, αλλά τα ρίχνουμε στον κάδο των απλυτων, προκειμένου η δουλάρα η αγαπημένη σου να τα βρει και να βάλει πλυντήριο. (γι' αυτό αγοράσαμε τον κάδο)

Κάνεις μπάνιο γιατί έχει φοβερή ζέστη και αντιλαμβάνομαι τα τρία ντουζ μέχρι το μεσημέρι και τα άλλα πέντε ντουζ κατά τη διάρκεια της νύχτας που σε πιάνουν οι αϋπνίες σου. Αφού όμως ολοκληρώσεις, μάζεψε και τα νερά που έριξες παντού μετά τη μάχη στο Κορδελιό που έζησες στη μπανιέρα. (σφουγγαρίστρα λέγεται το εργαλείο)

Γυρνάς αργά το βράδυ στο σπίτι μετά τη δουλειά. Πεινάς. Εντάξει. Κατανοητό. Ανοίγεις το ψυγείο και σαν άλλος γύπας το αδειάζεις. Κανένα πρόβλημα. Μετά όμως μπορείς να μαζέψεις λίγο τον κακό χαμό που δημιούργησες γύρω σου. (βετεξ και πάλι και όλα καλά)

Βλέπεις την αγαπημένη σου και σιδερώνει μέσα στο κατακαλόκαιρο τα ρούχα σου για να τα έχεις φρέσκα και καθαρά και να είσαι σαν το κουκλί το ζωγραφιστό. Τέλεια. Όταν δε σου αρέσει ένα μπλουζάκι, μη το πετάς σα να κάνεις στριπτίζ από δω κι από εκεί. Αφού είναι καθαρό, ξαναβάλτο στο συρτάρι. (ουφ)

Βλέπεις την αγαπημένη σου και σκουπίζει και σφουγγαρίζει σχεδόν κάθε μέρα. Μη πατάς στα σφουγγαρισμένα. Κάνε ένα τσιγάρο στην αυλή μέχρι να στεγνώσει το πάτωμα. (αφού βλέπεις και θάλασσα από την αυλή)

Προς Θεού, δεν απευθύνομαι στον Χωστήρα. Αυτός είναι νοικοκύρης. Απλά μου βγήκε ένα παράπονο χρόνων από γαϊδουρινές συμπεριφορές αντρών.

Στον Χωστήρα απλά θα πω: Σε ικετεύω μωρό μου, ας την σκοτώσουμε επιτέλους την αράχνη στο χωλ. Με αρκετά κουνούπια ταϊστηκε. Θεριό ανήμερο έγινε. Θα φάει κι εμάς σε λίγο. Είναι καιρός να συνηθίσεις το φιδάκι και τις ταμπλέτες. Και δε σε ρωτάω πια. Την σκότωσα. Σήμερα το βράδυ που θα επιστρέψεις από τη δουλειά, η αράχνη η κουνουποπνίχτρα δεν θα μας κρατάει πια συντροφιά. Λυπάμαι. Τέλος.


17/7/13

Το χαμόγελό σου

Συμπαθώ ιδιαίτερα τους ανθρώπους που χαμογελάνε πολύ και γελάνε δυνατά. Ανήκω σε αυτή τη κατηγορία κι εγώ. Δεν αντέχω την σοβαροφάνεια γύρω μου. Την σοβαρότητα την δέχομαι στο μέτρο που είναι αναγκαία, αλλά την σοβαροφάνεια την αποφεύγω. Οι φίλοι μου είναι χαμογελαστοί άνθρωποι με έντονη την αίσθηση του χιούμορ. Οι κατά καιρούς σύντροφοί μου ήταν κι αυτοί άνθρωποι που με έκαναν και χαμογελούσα. Δε μπορούσα να σταθώ δίπλα σε ανθρώπους κακομούτσουνους, μουτρωμένους και θυμωμένους. Όμως ο τωρινός συντροφός μου, δε με κάνει απλά να χαμογελάω, αλλά λύνομαι στα γέλια. Μερικές φορές θέλω να κατουρηθώ από τα γέλια που μου προκαλεί, αλλά κρατιέμαι.

Το γέλιο είναι πραγματικά πηγή ζωής και ευτυχίας. Οι άνθρωποι που χαμογελάνε δε σημαίνει πως δεν έχουν προβλήματα, ούτε σημαίνει πως έχουν πάντα καλή διάθεση και όρεξη για πλάκες και καλαμπούρια. Καμία σχέση. Το γέλιο είναι στοιχείο του χαρακτήρα μας και της προσωπικότητάς μας. Και όσοι αντιμετωπίζουν τα προβλήματα, τις κακουχίες και τις δυσκολίες με χιούμορ, καταφέρνουν να ξορκίζουν τους δαιμονές τους ευκολότερα. Έπειτα ένα χαμόγελο ακόμη και τον μεγαλύτερο πόνο, μπορεί να τον απαλύνει.

Την περασμένη εβδομάδα που λέτε, αναγκάστηκα να μείνω μερικές μέρες μακριά από τον λεχρίτη μου. Έπρεπε να γίνουν κάποιες δουλειές και αποφασίσαμε να μην σκοτωνόμαστε στις διαδρομές, αλλά να μείνουμε λίγο χωριστά. Ο Λεχρίτης με έβαλε να υποσχεθώ, πως θα μιλάμε στο τηλέφωνο καθημερινά πάνω από δέκα λεπτά τη φορά, πως δε θα φοράω πολύ κοντά σορτσάκια και πολύ στενές μπλούζες και πως θα του δίνω αναφορά για το τι τρώω. Συμφώνησα και χωρίς να θέσω εγώ όρους, έφυγα για το σπίτι μου και τον άφησα στο δικό του.

Στο σπίτι μου όμως αντιμετωπίζω ένα έντονο πρόβλημα. Δεν έχω καθόλου καλό σήμα. Όταν με πάρεις τηλέφωνο, ακούς μια συλλαβή ή ένα φωνήεν από όσα λέω και μετά κενό. Ή ακούς μια πρόταση και βγάζεις το νόημα από τα συμφραζόμενα λόγω των διακοπών. Ο Λεχρίτης στην αρχή, νευρίαζε και φώναζε: Πήγαινε στο παράθυρο, κουνήσου από τη θέση σου, άλλαξε πλευρά στο ακουστικό. Εγώ φυσικά ήξερα πως ό,τι και να κάνω δε θα με άκουγε κανονικά για κανέναν λόγο. Οπότε δήθεν άλλαζα θέση, δήθεν πήγαινα στο παράθυρο, δήθεν άλλαζα πλευρό στο ακουστικό. Επι της ουσίας, απλά ήξερα το πρόβλημα του σήματος και έκανα υπομονή.

Ώσπου ένα βράδυ...................................ΟΧΙ δε θα σας το πω εγώ αυτό που συνέβη. Θα αφήσω εκείνον να το περιγράψει. Για να δούμε τώρα κύριε Λεχρίτη........τί θα μας πεις και πώς.....;;;


1/7/13

V & Shorts

Ένα από τα προηγούμενα πρωινά, ο Χωστήρας εξαφανίστηκε για περίπου 3 ώρες. Τον έψαχνα από 'δω, τον έψαχνα από εκεί, πουθενά ο ΛεΚρήτης. Ανησύχησα. Συνήθως με παίρνει οχτακόσια εξήντα πέντε και μισό τηλέφωνα το πρωί που είμαι στη δουλειά. Εκείνο το πρωί, κανένα τηλέφωνο. Πραγματικά ανησύχησα. Τον έψαξα στο τηλέφωνο, αλλά όχι μόνο δεν το σήκωνε μα το είχε και ερμητικά κλειστό. Κάτι ετοιμάζει πάλι ο Σατανάς. Σκέφτηκα και συνέχισα τη δουλειά μου.

Μετά από αρκετή ώρα κατέφτασε στη δουλειά μου κρατώντας τρεις τσάντες με ρούχα. Του είχα κάνει παρατήρηση τις προηγούμενες μέρες, πως τα μπλουζάκια που φοράει είναι πολύ ξεπερασμένα και τον μεγαλώνουν. Και αυτό το μαλλί του, σαν σφουγγαρίστρα, δεν βοηθάει στην εικόνα του. Έτσι το καημένο το μωρό, θίχτηκε και πήγε και ψώνισε ρουχαλάκια. Όμως ως άνθρωπος των άκρων, πήγε και αγόρασε μπλουζάκια περίπου σαν αυτό. Εγκεφαλικά η Κρήτη. Πάει με χάνετε, λέμε.

Και ακολουθεί ο παρακάτω διάλογος:

Κρήτη: Για ποιον αγόρασες αυτά τα ρούχα;

Χωστήρας: Για μένα, για ποιον άλλον. Δε σου αρέσουν;

Κρήτη: Καλά είναι, δε λέω. Αλλά δεν είσαι και τόσο γυμνασμένος-ξυρισμένος για να τα φορέσεις.

Χωστήρας: Γιατί, τι έχει το στέρνο μου; Μια χαρά είναι. Θες να το ξυρίσω; Δεν έχω πρόβλημα!

Κρήτη: Να το αφήσεις εκεί που είναι. Απλά βρε παιδί μου, αυτά είναι πολύ νεανικά μπλουζάκια.

Χωστήρας: Θες να πεις πως δεν είμαι εγώ νέος;

Κρήτη: Όχι, δεν εννοώ αυτό. Νέος είσαι κι εσύ. Απλά είναι λίγο γκεϊδίστικα.

Χωστήρας: Θες να πεις πως είμαι γκέι;

Κρήτη: Όχι, δεν εννοώ αυτό.

Χωστήρας: Ε τι εννοείς τότε; Μια δε σου αρέσουν τα ρούχα μου επειδή είναι ξεπερασμένα, μία επειδή είναι γκεϊδίστικα, μία επειδή είναι νεανικά και μια επειδή δεν είμαι γυμνασμένος-ξυρισμένος. Ε τέλος πάντων ρε Κρήτη, παράτα με. Δε ξαναφοράω μπλούζα για το υπόλοιπο καλοκαίρι.

Και τι έκανε ο δικός σας;;; Έχετε καμιά ιδέα;;;; Έβγαλε τη μπλούζα που φορούσε, και έφυγε ξεμπλούζωτος. Άφησε γυμνά τα μπράτσα του και τα στήθη του και απομακρυνόταν αγέρωχος, γυμνασμένος, ποθητός και κούκλος γαμώτο μου. Επαθα μια υστερία στη σκέψη πως όλα τα βλέμματα των γυναικών θα είναι πάνω του κι εγώ θα είμαι στη δουλειά και δεν θα μπορώ να κάνω τίποτα. Και τελικά του πάνε όλα τα ρούχα, ό,τι και να φορέσει του πάει του Λεχρίτη μου.

Μάζεψα τα μπλουζάκια του που τελικά μου άρεσαν πολύ γιατί για να πούμε την αλήθεια δεν ήταν και με μεγάλο V. Τα έβαλα μαζί με την τσάντα μου για να μην τα ξεχάσω όταν θα φύγω για το σπίτι και τότε είδα και μια τσάντα που δεν είχε ανοίξει ο Χωστήρας και ήταν από γυναικείο μαγαζί.  Την άνοιξα και περιείχε μέσα κάτι σαν αυτό:



Από τα νεύρα του δε μου το έδωσε. Εγκεφαλικά η Κρήτη. Πάει με χάνετε λέμε.
Δεν έχω πρόβλημα με τα σορτσάκια που τα φοράνε όλες. Κι εμένα μου αρέσουν και τα φοράω το ομολογώ. Και μάλιστα είναι ευάερα και ευήλια και σέξυ. Όμως δεν ταιριάζουν σε όλες τις γυναίκες. Αν δεν έχεις ψηλό ή αδύνατο πόδι δεν είναι και τόσο γοητευτικά. 

Από την άλλη χαίρομαι που πολλές γυναίκες δεν έχουν κόμπλεξ και τα φοράνε όπως κι αν είναι το σώμα τους. Όλοι έχουν δικαίωμα στη δροσιά. Κι αυτό είναι βασικός κανόνας στο σορτσάκι. Σε δροσίζει απίστευτα μιας και τα μπουτάκια παίρνουν αέρα. Οπότε δε πειράζει αν έχεις και λίγα κιλάκια παραπάνω. Αν δεν είναι πολύ κοντό το σορτσάκι φόρεσε το και απόλαυσέ το. Διαφορετικά να κοιτάγεσαι λίγο περισσότερο στον καθρέφτη γιατί αν σε δει ο Χωστήρας στο δρόμο θα σου πει την παρακάτω ατάκα.



Καλό Μήνα